Praktijk voor counseling bij: dyslexie, dyscalculie, AD(H)D.
Hieronder vindt u een aantal reacties die ik van cliënten ontving.
Voordat ik aan de Davis®counseling begon waren woorden een geheel. Waarbij ik wisseling van letters vaak niet opmerkte. Door de training ben ik gaan inzien dat een woord bestaat uit afzonderlijke letters. Door deze bewustwording ga ik woorden anders bekijken, je kunt naar de afzonderlijke letters van een woord kijken en zien waaruit een woord is opgebouwd. Een woord wat je niet kent kun je letter voor letter verkennen en tenslotte heb je na de verkenning van alle letters een woord. Deze bewustwording is me tijdens de training pas duidelijk geworden. Ik zie het nu vaker dat letters in een woord zijn omgewisseld.
De kiespijn is ‘over’
Als beelddenker heb je een werkelijkheid. Ik was niet bekend en bewust van het fenomeen beelddenker, doordat het voor mij normaal is. Ik begreep niet dat andere mensen andere gedachtegangen volgen. Nu begrijp ik waarom mensen mijn gedachtegang niet altijd kunnen volgen en ik bij uitleg een betere context en toelichting moet geven.
Gedurende de counseling is voor mij duidelijk geworden hoe het komt dat ik me kan verliezen in teksten. Door veel wollig taalgebruik verdwaal ik in teksten en blijft de essentie vaak niet hangen. Een mondelinge toelichting en herlezen zorgden ervoor, dat ik de teksten begreep. Sinds de training, heb ik kennisgemaakt met het signaal dat mij “desoriënteert” in een tekst. Door te stoppen, te onderzoeken wat mij desoriënteert en door met mijn verbeeldingsoog op mijn oriëntatiepunt te gaan staan, kan ik het verhaal geconcentreerd hervatten.
Ik heb intussen ook vernomen dat je als beelddenker sneller denkt. In overleggen had ik vaak al een antwoord en vervolgstappen doorzien, andere aanwezige waren de informatie nog aan het verwerken. Nu begrijp ik waardoor dat dit komt. Het ligt niet aan mijn ongeduld, maar het komt doordat ik onbewust snellere stappen zet in de associatieve gedachtevorming dan veel mensen die bewust alle stappen zetten in een lineair denkproces.
Vanaf groep 2 kwamen de eerste signalen dat onze zoon Sam moeite had met letters, kleuren, dagen van de week etc. …
In groep 3, toen het leren lezen echt begon, werd dat steeds duidelijker.
Lezen werd een plaag, hij zag het gewoon niet.
Een zoektocht begon. Wat was er aan de hand?
School adviseerde een intelligentietest, echter wij als ouders twijfelden niet aan Sam zijn intelligentie.
En zo tobden we voort. Wat we ook probeerden, het leren van letters of het stampen van woordjes, hij vergat ze net zo snel als dat hij ze geleerd had.
Toen kwam het tussenrapport van groep 4 waar wij als ouders trots op waren want we zagen wel dat Sam, ondanks dat hij het erg moeilijk had, heel hard zijn best deed.
Tijdens het gesprek n.a.v. het rapport was onze verbazing dan ook erg groot toen de leerkracht het woord “zitten blijven” liet vallen. Dat was een schok, dat zagen we niet aankomen.
Omdat Sam zich zo fijn voelt in zijn groep en hij er veel vriendjes en vriendinnetjes heeft, vonden wij zitten blijven geen optie.
De bal staat ‘op’ poten.
Inmiddels hadden wij zelf ook ons “huiswerk” gedaan en na eindeloos googelen zagen wij zoveel overeenkomsten met dyslexie. Tijd om in gesprek te gaan met de intern begeleidster van school.
In de goede gesprekken met haar werden de resultaten op taal en spelling geanalyseerd, waaruit bleek dat Sam in aanmerking kwam voor een onderzoek naar dyslexie.
Alles werd snel in gang gezet en nog voor Sam naar groep 5 zou gaan werd hij getest, waaruit ernstige enkelvoudige dyslexie (zoals ze dat noemen) bleek. Hij kwam in aanmerking voor begeleiding. Begin groep 5 begon Sam met de dyslexiebegeleiding.
Dit betekende voor ons als ouders elke dag dyslexiehuiswerk. Na een aantal maanden volgden de eerste test en de resultaten. Sam bleek niet of nauwelijks vooruit te zijn gegaan door de behandeling.
De weerstand tegen het dyslexiehuiswerk werd steeds groter bij Sam en lezen werd traumatisch.
Een moeilijke tijd volgde voor Sam, die steeds meer uit balans raakte en veranderde van een vrolijk ventje dat graag naar school ging, naar een dwars jochie dat elke dag met tegenzin, buikpijn en hoofdpijn naar school ging. Hij liep meer dan op zijn tenen.
We wisten het ook niet meer en overwogen een school voor speciaal onderwijs of privéonderwijs, maar dat blijkt nog niet zo gemakkelijk.
En toen vertelde Sam zijn lievelingstante dat ze een boek had gelezen “De gave van dyslexie”. Kijk daar eens naar, zei ze. Probeer het!
Na het lezen van het boek, niet geheel overtuigd, zijn we toch op zoek gegaan naar een Daviscounselor. En zo kwamen we terecht op de site van Marijke.
Ik kan mij nog goed het eerste telefoontje herinneren dat ik had met Marijke.
Ik vertelde haar dat ik erg sceptisch was en er eigenlijk niet zo in geloofde, maar dat ik ook niet wist hoe het verder moest en dat ik haar op advies van tante belde. Waarom zou Davis wel werken, dan zou iedereen met dyslexie deze counseling wel volgen, toch?
Het eerste contact was direct prettig, open en eerlijk. Het voelde goed. Marijke stelde een kennismaking voor met Sam om te kijken of een counseling voor hem zou kunnen werken.
Na de kennismaking bleek er wederzijds genoeg vertrouwen te zijn om de counseling te starten, waarbij wij nog steeds sceptisch dachten: al levert het maar 10% winst op, dan is het niet voor niets geweest.
Een week van intensieve counseling volgde. Het was op sommige momenten echt wel pittig en zwaar, maar wat hebben wij ons verbaasd over het geduld, de deskundigheid en de inzichten van Marijke.
De positieve benadering en de samenwerking met Marijke was een verademing voor Sam, maar ook voor ons als ouders.
En nu de vraag wat het heeft opgeleverd….
Sam leest! Steeds meer en meer. Elke dag merken we vooruitgang. Waar Sam zich eerst volledig verzette tegen elke letter die hij moest lezen, leest hij nu zonder daar erg in te hebben. De weerstand tegen lezen is weg, de druk is er af. Laatst kwam hij uit school en zei: “mam ik moest voorlezen in de klas en dat vond ik zo leuk om te doen”.
Spelling is nog lastig, maar met de begeleiding van Marijke werken we daar thuis verder aan op een manier die leuk is voor Sam. In plaats van eindeloos en met tegenzin elke avond huiswerk te doen is er nu weer tijd over om te spelen en te ontspannen.
Ook voor ons is Marijke er steeds. Zeker nadat de dyslexiecounseling was afgerond bleef zij ons begeleiden en op de momenten dat we het even niet meer wisten hoe het moest kwam daar het appje van Marijke met: even bellen? Steeds zoekt ze mee en komt ze met ideeën.
Ze heeft Sam een dag geobserveerd in de klas om te kijken of daar nog winst te behalen valt, waarbij ze de leerkrachten tips heeft gegeven hoe ze Sam in de klas kunnen helpen.
Sam heeft veel geleerd van Marijke en ze heeft hem een heel stuk zelfvertrouwen teruggegeven.
De counseling bij Marijke was precies wat we nodig hadden. Hij gaat weer met plezier naar school.
Binnenkort gaan we van start met vervolgmodules. Daarna volgt de counseling voor rekenen.
Wij hebben er alle vertrouwen in, in Sam en Marijke!
Wij zijn erg enthousiast over de Davismethode en wensen dat elk kind zijn eerste ervaring op school met taal zou krijgen via de Davismethode!
Nadat de reguliere dyslexiebegeleiding voor mijn dochter van toen 10 jaar, anderhalf jaar geleden, niet de vooruitgang bracht die we ervan verwachtten, ben ik op zoek gegaan naar alternatieve begeleiding. Even zoveel vormen van begeleiding als vormen van dyslexie. Via Internet ben ik in aanraking gekomen met Daviscounseling. Na hierover gelezen te hebben, kreeg ik de indruk dat dit aan zou kunnen sluiten bij mijn dochter. Na een kennismakingsgesprek, zijn we het counselingtraject begonnen.
Wat bijzonder is, is dat nu pas duidelijk werd hoe groot de impact van de dyslexie was. En om hier wat aan te doen, waren we aan het juiste adres. Iedere sessie wordt afgestemd per keer. Het kind krijgt daardoor precies waar het op dat moment behoefte aan heeft. Hierdoor heeft mijn dochter haar zelfvertrouwen en vaardigheden weer kunnen opbouwen.
De resultaten zijn super om te zien. Mijn dochter ontwikkelt zich goed, ze gaat met sprongen vooruit qua persoon, maar ook wat betreft haar vaardigheden. Daardoor komen de goede resultaten op school. Dat geeft dan weer meer zelfvertrouwen. Dus de spiraal gaat aldoor verder omhoog.
Lezen deed zij voor de counseling nauwelijks tot niet en daarom had ze allerlei manieren bedacht om toch teksten tot zich te nemen! Bij de premaster Humanistiek werd ‘zelf kunnen lezen’ echter onontbeerlijk, vandaar haar vraag voor ‘leren ontdekken hoe zij nu wel ontspannen kan lezen, zelfs filosofische teksten in het Engels’:
Waarom hulp gezocht? Wij zochten hulp voor onze zoon Hugo, die in groep 3-4 van een school voor speciaal basisonderwijs zat, toen bleek dat hij niet goed mee kon komen met lezen. Omdat hij verder slim genoeg is, was dit opmerkelijk. Op school mocht hij naar het taalpaleis. In het taalpaleis kreeg hij individueel les. Ze probeerden hem met stukjes tekst en veel losse woordjes te motiveren om te gaan lezen. Van de ouders werd verwacht dat thuis de oefeningen werden doorgezet. Vooral oefenen van losse woordjes. Thuis heeft Karen – de moeder van Hugo – bijzonder haar best gedaan de vele losse woordjes bij Hugo er in te stampen. Zij maakte hiervoor kaartjes met de woordjes. Wij wisten op dat moment niet dat Hugo juist triggerde op de woordjes, die zij er met zoveel moeite probeerde in te stampen. Al gauw bleek dat de woordjes die er de ene dag erin werden gestampt, de volgende dag volledig uit het geheugen waren gewist. Omdat we thuis niet overtuigd waren van het nut van de methode en de oefeningen van school, zijn we daar op enig moment mee gestopt. Hugo probeerde op allerlei manieren onder de oefeningen uit te komen. Hij begon telkens te rekken en te geeuwen en er was nauwelijks enige concentratie. Op school echter werden de oefeningen consequent voortgezet. Wel werd ondertussen vastgesteld dat Hugo dyslexie heeft. Ook werd voorgesteld hem medicatie te geven. Hierdoor zou hij een stuk rustiger worden en zou het aanleren van de woordjes makkelijker gaan.
(Er zit een slak) op (de computer.)
Woordjes kleien en uitbeelden.
Davis®methode: Vlak voor de zomervakantie in 2015 was Karen in de bieb. Zonder dat ze bewust iets zocht viel haar oog op een boek met de titel “De gave van Dyslexie – waarom zelfs heel slimme mensen soms niet kunnen lezen en hoe ze het kunnen leren”. Een boek van Ronald D. Davis. Na het lezen van dit boek besefte zij wat er bij Hugo mis was, maar ook wat er mogelijk aan te doen zou zijn. Zeg maar Columbus en zijn ei. Na het lezen van dit boek was het ook heel duidelijk waarom het niet echt opschoot met de methode zoals die op school werd gevolgd en stug werd doorgevoerd. Dit terwijl zowel de interne- als externe begeleidster het boek van Ronald Davis hadden gelezen en wisten van een therapie die wel zou helpen bij dyslexie in plaats van er maar woordjes proberen in te stampen in de hoop dat ze zouden blijven hangen op den duur. Wij kwamen dus bij toeval uit op de Davis®methode.
De counseling: Het bijzondere aan de counseling is dat op een bijzondere wijze aandacht wordt besteed aan de concentratie van het kind. Hij of zij moet na een concentratieoefening geconcentreerd aan de slag. Aan de slag is dan het kleien van het alfabet. Eerst de hoofdletters en daarna de kleine letters. Het bijzondere is dat alles in een ontspannen sfeer moet gebeuren. Zodra de spanning te hoog oploopt moet er gepauzeerd worden. Bijvoorbeeld door even te basketballen in de tuin. Het was bijzonder te zien dat Hugo met zoveel letters moeite had om die te kleien, maar uiteindelijk lukte het toch. Het was ook bijzonder dat hij uiteindelijk in een redelijk tempo het alfabet van achter naar voren op kon zeggen. Maar het meest bijzondere van de counseling is dat met deze methode het echte probleem van dyslexie wordt aangepakt en wordt overwonnen en dat er geen sprak meer is van dyslexie. Hierdoor leest Hugo nu op het niveau van groep 5.
Hugo is vooruitgegaan met: Voordat Hugo met de counseling begon las hij op het niveau van midden groep 3, terwijl hij inmiddels in groep 5 zit. Hugo had een hekel aan lezen en las in een heel laag tempo. Hij las woordje voor woordje en over de meest eenvoudige woordjes struikelde hij. Gedurende de counseling merkten we al snel dat hij steeds vrijer werd in het benoemen van letters en woorden. Hiermee is de angst voor het lezen weggenomen. We zijn gelukkig op de goede weg, zonder medicatie. Op zondag, 20 maart 2016, waren we – gratis – met de trein naar Naturalis in Leiden. Het was leuk te zien dat hij zowel onderweg ernaartoe, als binnen in Naturalis, zo’n beetje alles las wat er te lezen viel.
In april, groep 3, komt onze zoon van 6 jaar (in juli wordt hij 7) bij Marijke. Hij heeft nog geen dyslexieverklaring, wel Remedial Teaching op school.
Hij scoort met rekenen hoog, met spellen gemiddeld en met lezen laag. De school wil dat hij, vanwege zijn leesniveau AVI-start, groep 3 over zal doen. De huisarts heeft de ouders aangeraden om hem ondersteuning te geven op het gebied van leren lezen. De ouders twijfelen er aan of het goed voor hem is dat hij blijft zitten. Ze zien dat hij op alle vlakken op school goed mee kan komen, behalve op het gebied van lezen en iets minder op het gebied van spelling. Hij is een harde werker, hij wil graag leren.
Als hij leest is hij onrustig, heeft hij kriebeltjes hier en daar – lichamelijk ongemak – en is hij overgeconcentreerd.
Doelstellingen voor de counseling:
Van de jongen zelf:
– Leren lezen, zodat ik zelfstandig kan lezen op school.
Moeder voor de jongen:
– Dat hij redelijk gemakkelijk voor zichzelf kan lezen, lichamelijk op zijn gemak, rustig, met een ontspannen concentratie, zodat hij op school op gemiddeld niveau mee kan doen.
De counseling heeft 24 uur geduurd. Hij is overgegaan naar groep 4, omdat de leerkracht uiteindelijk het ‘zitten blijven vanwege problemen met lezen, als het dyslexie zou zijn’ geen zin vindt hebben.
Hij is nog een paar keer terug geweest naar Marijke, in groep 4, voor een follow-up van de counseling.
Met de Kerst in groep 4 schrijven de ouders:
We willen je laten weten dat het met onze zoon heel goed gaat. Hij is een echte boekenwurm geworden. De laatste week heeft hij drie boeken gelezen. Zijn rapport was super, voor spelling had hij ruim voldoende, begrijpend lezen goed en technisch lezen voldoende. De voortest voor dyslexie heeft hij veel te goed gemaakt, dus hoeft hij geen extra RT-les te krijgen.
Wij zijn heel erg trots op hem en vooral heel gelukkig dat hij met veel plezier naar school gaat en veel zin heeft in lezen en schrijven. Nog een keer: dank je wel!
Mijn zoon van 8 kon amper lezen en sloot zich af op school, hij droomde weg zijn eigen wereld in. Buiten school manifesteerde hij zich als een leuke, vrolijke, slimme jongen. De leerkrachten vonden het heel lastig echt tot hem door te dringen. Hij sloot zich ook af voor letters.
Een neuropsychologisch onderzoek bracht aan het licht dat hij een beelddenker is en dat Davis-counseling wellicht een manier kon zijn om hem weer meer bij de schoolstof te betrekken.
Zo zijn we bij Marijke terechtgekomen. Zij leerde onze zoon dat leren en plezier echt samen kunnen gaan, zij leerde hem vrienden te worden met de letters van het alfabet en zij leerde hem ook weer terug te keren uit zijn dromen.
Inmiddels gaat hij weer met heel veel plezier naar school en blinkt hij uit in natuur, aardrijkskunde en geschiedenis.
Lezen blijft lastig voor hem, hij is echt zwaar dyslectisch, maar het lezen is op gang gekomen en verbetert nog iedere dag.
De leerkracht begrijpt dat hij anders denkt en dat zij hem soms iets anders moet benaderen en dat werkt!
Marijke heeft hem het geloof in zichzelf weer teruggegeven en gereedschap om op en van school te kunnen leren, een geweldig mooi en duurzaam geschenk.
Eind april 2009 is bij onze zoon van toen 12 jaar dyslexie vastgesteld. Daarom liep het dus zo fout in de brugklas. Het is nooit een lezer geweest en niet sterk in zijn taal, maar eigenlijk ook nooit een onvoldoende op de basisschool. Met een keurige CITOscore van 540 begon hij vol goede moed aan de brugklas HAVO/VWO. In januari /februari 2009 namen de onvoldoendes toch sterke vormen aan en was er overleg op school. Mogelijk dyslexie werd er geopperd. De faalangst en het lage zelfbeeld namen toch zeer serieuze vormen aan.
Na de vaststelling van dyslexie hoorden we via een vriend van de Davis Methode en na het lezen van het boek ‘De gave van dyslexie’ vielen er veel zaken op hun plaats. Naspeuring op Internet en een telefoontje naar Marijke gaven een goed gevoel en zo is hij bij Marijke in counseling geweest. Het was inmiddels juni 2009 en overgaan naar HAVO/VWO was geen optie, MAVO 2 wel, maar dat was iets wat Aron zelf niet wilde en ook door het huiswerkinstituut sterk werd afgeraden, omdat hij meer in zijn mars zou hebben. Na rijp beraad heeft de school besloten om hem te laten doubleren wat eigenlijk in de brugklas een zeer grote uitzondering is.
Marijke heeft Aron super geholpen. Hij heeft meer zelfvertrouwen, weet wat hij kan en weet wat zijn sterke punten zijn. Op advies van Marijke hebben wij het boek “ Ik denk in beelden, jij onderwijst in woorden” gelezen. Dit was een ware eye-opener, want waren alle verschijnselen van zijn ADHD ook werkelijk ADHD of kon er veel meer onder de noemer dyslexie geplaatst worden?
Inmiddels is het november en zit hij voor het 2e jaar in de brugklas, is hij sinds eind mei zonder medicatie voor zijn ADHD en zijn onvoldoendes zeldzaam. Hij heeft een behoorlijk zelfvertrouwen. Wij hebben weer een opgewekte en vrolijke puber die eind deze maand zijn rapport krijgt met alleen een kleine onvoldoende voor Engels.
Wij willen Marijke bedanken voor haar professionele manier van werken en inzet, wat niet altijd makkelijk geweest zal zijn, zover wij ons eigen kind kennen. De counseling is een prima aanvulling en helpt ook zeker bij de acceptatie van de dyslexie.
Peter en Jolanda
Onze dochter Lauren is een lief, dromerig, vrolijk kind en middelste in ons gezin.
Zij heeft een grote fantasie en heeft ontzettend veel doorzettingsvermogen. Haar intelligentie is getest op 115. Toch bleek al vroeg op de basisschool dat Lauren moeite had met sommige dingen op school. Zo kon zij pas heel laat het verschil tussen de kleuren rood en groen zien.
Al vanaf groep 3 bleek dat zij niet goed mee kon komen. Vooral op het gebied van spelling liep ze al snel achter. Haar lezen was echter op een goed niveau.
Uiteindelijk is zij in groep 4 getest en bleek dat ze dyslexie voor spelling had, gecombineerd met slecht automatiseren en een zwak werkgeheugen. Toch kon de school Lauren niet verder brengen. Ook al werkte Lauren nog zo hard, sommige dingen lukten gewoon niet. De kans dat onze dochter hierdoor gefrustreerd en onzeker zou worden was groot en dat wilde wij voorkomen.
Na een tip van een vriendin hebben wij het boek “De gave van Dyslexie” gelezen.
Er ging een wereld voor ons open, bepaalde eigenschappen die onze dochter bezit kwamen allemaal terug in dit boek en wij herkende Lauren hier heel erg in.
De DAVIS methode ziet een verband tussen bepaalde eigenschappen zoals, slecht besef van tijd, grote fantasie, altijd als laatste klaar zijn, niet twee opdrachten tegelijk kunnen onthouden etc. en dyslexie.
Na een zoektocht op internet kwamen we bij Marijke Eelkman Rooda uit.
Na een prettig gesprek hebben wij besloten om Lauren een counseling te laten volgen. Lauren heeft hier veel baat bij. Zij heeft eindelijk iemand die haar helemaal begrijpt en die haar handreikingen geeft die ook echt voor haar werken. Na de eerste week merkte wij dat Lauren de methode ging gebruiken op school en thuis.
Stukje voor stukje zien we haar groeien. De eerste veranderingen zijn ook de meest praktische.
Zij is tegenwoordig op tijd klaar, vergeet geen spullen meer die ze naar school mee moet nemen. Ze kan zich beter op 1 ding richten. Voor ons als ouders heel fijn om te zien en voor Lauren een stukje extra zelfvertrouwen.
Er is nog een lange weg te gaan maar wij zien dat Lauren baat heeft bij de counseling. Ook de goede band met de counselor speelt hierbij absoluut een rol.
Op school heeft ze meer zelfvertrouwen, ze kan beter meekomen doordat zij zichzelf kan corrigeren op het moment dat het even niet meer gaat.
Wij zijn erg blij dat we deze beslissing voor Lauren hebben genomen zodat zij haar intelligentie ook om kan zetten in goede resultaten. Zij ziet nu dat het harde werken ook beloond wordt.
Wij zijn Marijke zeer dankbaar voor haar inzet en professionaliteit en denken dat deze methode een zeer zinvolle aanvulling is voor menig mens met dyslexie.
Andre en Liesbeth
Leerlinge (5Vwo) die een counseling heeft gedaanIk kwam met mijn probleem.
Voor mijzelf was mijn probleem alleen nog niet helemaal duidelijk.
Oké, ik heb dyslexie, maar wanneer heb ik daar nou last van? Wat kan ik daar dan aan doen?
Ik weet nu wat mijn problemen waren met betrekking op mijn dyslexie en heb er mee leren omgaan.”
Op mijn 57ste heb ik een Daviscounseling bij Marijke Eelkman Rooda-Bos gevolgd.
In mijn werk als bibliothecaresse heb ik met het noteren van namen en adressen te maken. Graag wil ik dat goed en zonder in paniek te raken kunnen doen. Namen en adressen zijn woorden, die ik alleen op gehoor moet kunnen opschrijven, terwijl ze nog niet in mijn geheugen zitten.
Ook wil ik een woord, dat ik niet ken in een tekst, goed kunnen uitspreken.
Door de counseling bij Marijke heb ik geleerd dat ik het kan. Ik heb meer zelfvertrouwen hierin gekregen. Ik vraag nu rustig een persoon om de naam te spellen of om deze voor mij op te schrijven en uit te spreken. Als ik een vreemd woord in een tekst tegenkom, neem ik de tijd om het eerst te analyseren, zodat ik het daarna kan uitspreken.
Met dank aan Marijke,
Anneke Lambert.
“Ik zocht hulp voor mijn zoon van 12. Hij heeft een dyslexieverklaring en wij wilden dat hij beter zou leren omgaan met zijn dyslexie.
Daarna zocht ik hulp voor mijn andere zoon van 14 jaar. Hij had sociaal-emotionele problemen.
Via Internet kwam ik bij de Davis®methode uit.
Het bijzondere aan de counseling was, dat het in het hele gezin doorwerkt in een positieve manier. De Davismethode is niet een trucje, maar een manier van denken en leven, die van het positieve van het kind en de mens uitgaat.
Mijn jongste zoon kan nu beter en sneller lezen en schrijven en hij voelt zich minder onzeker. Hij kan zich beter oriënteren en concentreren op zijn schoolwerk.
Mijn oudste zoon zit veel beter in zijn vel, is vrolijk, heeft sociale contacten en heeft het weer naar zijn zin op school.
Overall: Ons gezin functioneert veel beter, omdat vooral ik, als moeder, ook pedagogische tips heb gekregen van Marijke, die goed toepasbaar zijn en onmiddellijk effect hebben in positieve zin.
Een jaar na de counseling kan ik zeggen: met de jongens gaat het heel goed. De oudste gaat over naar 4vmbo zonder onvoldoendes en de jongste gaat over naar 2 Havo zonder onvoldoendes. Hij heeft dit jaar vreselijk hard gewerkt en de resultaten zijn er dus ook naar. Ik ben heel trots op hen allebei!
Ik hoop dat nog heel veel mensen van jouw begeleiding kunnen genieten (ja dat is het!) en profiteren. Ik vind dat jouw website de sfeer uitstraalt die er ook is tijdens de Daviscounseling, namelijk een hele optimistische. ”
“Onze zoon is op 7 jarige leeftijd uitgebreid getest door een psychologe. Zij stelde toen onder andere dyslexie vast.
Voor zijn dyslexie heeft hij destijds een zeer intensieve remedial teaching gehad bij een (heel goede) orthopedagoge. Met heel erg hard werken heeft hij toen drie avi-niveau’s ingehaald. (van AVI-2 naar AVI-5).
Een hele prestatie, maar daar bleef het bij. Zijn spelling bleef vol fouten en zijn animo om te lezen, ondanks zijn grote interesse in van alles, volkomen afwezig.
Mede door de combinatie van zijn dyslexie met een heel hoge verbale intelligentie is hij in de brugklas totaal vastgelopen. Sinds die tijd zat hij thuis en probeerden wij als ouders hem zo zinvol mogelijk bezig te houden en te activeren.
Na 3 maanden Daviscounseling, die met een frequentie van twee uur per week plaats vond, zat hij op een middag de handleiding te schrijven bij een computerspel dat hij, in een programma zonder spellingchecker, zelf gemaakt had. Wij zagen toen tot onze stomme verbazing dat hij een half A4-tje had volgetyped met maar vijf spelfouten. Dit terwijl hij daarvoor praktisch fonetisch schreef en in iedere zin minstens zes spelfouten had.
Verder konden wij in de loop van de counseling merken, dat hij zich beter kon concentreren als hij georiënteerd was en hij ging opeens uit zichzelf lezen, tijdschriften, stukjes uit de krant. Dat had hij daarvoor nooit gedaan. Tegenwoordig gaat hij zelf mee naar de bibliotheek en haalt een stapeltje populair-wetenschappelijke boeken.
Wij zelf hebben duidelijk het gevoel dat de Daviscounseling tevens heeft bijgedragen aan het feit, dat hij meer grip op zichzelf heeft gekregen en dat het de positieve resultaten van de andere activiteiten die hij doet heeft bevorderd. Maar dat is minder duidelijk te ‘bewijzen’ dan de resultaten op het gebied van spellen en concentreren.
Zijn plotselinge enorme vooruitgang bij spellen kan nergens anders aan worden toegeschreven dan aan de Daviscounseling. Hij kreeg al lang geen logopedie of remedial teaching meer. Sterker nog: hij kreeg op dat moment zelfs al een aantal maanden helemaal geen onderwijs.
En wat het concentreren betreft is het zo duidelijk, omdat je gewoon kunt zien, dat direct nadat hij zijn ‘cameraatje recht heeft gezet’ hij minder vaag is en adequater. Daar zit gewoon een duidelijk causaal verband tussen, wat je bij wijze van spreken met een observatielijst objectief zou kunnen meten.
Later meldden wij ook onze eveneens dyslectische dochter( toen 11 jaar) aan voor Daviscounseling, die zij inmiddels ook heeft afgerond. Zij had via school geruime tijd goede remedial teaching gehad met zo goed als geen resultaat voor haar dyslexie.
Bij haar hebben we tijdens de Daviscounseling wel enige verbetering van haar spelling gezien maar helaas niet zo’n spectaculaire verbetering als bij haar broer
Ze is echter wel opeens gaan lezen!
Ook zij was nooit ertoe aan te zetten iets te lezen. Lezen is iets stomvervelends wat je op school moet doen. Daar wil je thuis niets mee te maken hebben! (Wat hebben wij veel voorgelezen aan onze kinderen!).
Na de Daviscounseling is ze opeens uit zichzelf voor haar plezier gaan lezen, eerst stripboeken, later ook gewone boeken. Nu gaat ze naar de bilbliotheek en zoekt een gigantische stapel boeken uit om lekker te lezen. 
Verder merkt ze op allerlei gebied de voordelen van het georiënteerd zijn, ook op gebieden waar je het helemaal niet verwacht, bijv. bij het reizen met de bus (niet zo gauw misselijk). Zelfs bij het badmintonnen in de vakantie slaat ze vaker raak als ze eerst even oriënteert!
Er wordt door sommige mensen beweerd, dat de positieve effecten van Daviscounseling op de (taal)vaardigheden van kinderen alleen te verklaren zouden zijn uit een soort placebo-effect. De positieve aandacht van een aardig persoon zou kinderen, die geen echte dyslexie hebben meer zelfvertrouwen geven en motiveren om beter hun best te doen. Daardoor zouden ze dan beter gaan presteren.
Onze kinderen (bij wie allebei officieel dyslexie is vastgesteld) hebben beiden voordat ze bij Marijke kwamen meerdere keren langdurig positieve aandacht gekregen van aardige en deskundige hulpverleners. Toch heeft alleen de Daviscounseling dit grote effect op hun lezen, spelling en concentratie gehad.
Wij zien nu dat onze beide kinderen een stuk beter met hun beelddenken om kunnen gaan en we zijn heel blij dat we ze naar Marijke hebben laten gaan.”
“Onze zoon heeft een counseling gevolgd. Drie dagen aan het begin en twee dagen aan het eind van de zomervakantie. Daarna in groep 7 kwam hij nog negen donderdagochtenden, onder schooltijd, in september, oktober en november. Hij is met de counseling begonnen toen hij negen jaar was. Het is een jonge leerling: op 21 augustus werd hij tien.
Hij heeft een dyslexieverklaring. Uit de test kwam ook dat hij verbaal begaafd is en emotioneel/sociaal iets beneden gemiddeld begaafd. Hij had concentratieproblemen. Hij werd gepest. Hij was thuis tegendraads, wat een negatieve spiraalwerking gaf. Hij had een handschriftprobleem. Het woordjes oefenen ging wel goed. Het lezen was langzaam: AVI 6, in groep 6.
Direct na 5 dagen counseling, een jaar geleden, zagen we dat hij enorm vooruit is gegaan wat betreft zijn gedrag op school en thuis.
Een jaar na de counseling kunnen wij zeggen: met ons gaat alles goed. Hij gaat, nu 11 jaar oud, naar groep 8 en het gaat redelijk goed op school. Sommige dingen blijven natuurlijk altijd wel moeilijk. Hij heeft veel vriendjes gekregen en hij speelt veel met ze. Hij is echt veranderd. We hebben hem ook een “kanjer” training laten doen en dit heeft hem wat meer zelfvertrouwen gegeven.
Het gaat dus goed met hem!”